Upa­dłość kon­su­menc­ka a ali­men­ty

Sko­rzy­sta­nie z sys­te­mu ochro­ny przed sto­so­wa­niem nie­uczci­wych posta­no­wień tzw. „umów fran­ko­wych”, któ­ry na korzyść kon­su­men­ta wpro­wa­dza Dyrek­ty­wa Rady 93/13/EWG z dnia 5 kwiet­nia 1993 r. w spra­wie nie­uczci­wych warun­ków w umo­wach kon­su­menc­kich („Dyrek­ty­wa”) nie jest obo­wiąz­ko­we i zale­ży od woli kon­su­men­ta.

Uchwa­ła peł­ne­go skła­du Izby Cywil­nej Sądu Naj­wyż­sze­go z dnia 25 kwiet­nia 2024 r. (sygn. akt III CZP 25/22) — potwier­dze­nie dotych­cza­so­we­go orzecz­nic­twa w spra­wach fran­ko­wych

Sko­rzy­sta­nie z sys­te­mu ochro­ny przed sto­so­wa­niem nie­uczci­wych posta­no­wień tzw. „umów fran­ko­wych”, któ­ry na korzyść kon­su­men­ta wpro­wa­dza Dyrek­ty­wa Rady 93/13/EWG z dnia 5 kwiet­nia 1993 r. w spra­wie nie­uczci­wych warun­ków w umo­wach kon­su­menc­kich („Dyrek­ty­wa”) nie jest obo­wiąz­ko­we i zale­ży od woli kon­su­men­ta.

Upa­dłość kon­su­menc­ka a mają­tek mał­żeń­ski

Sko­rzy­sta­nie z sys­te­mu ochro­ny przed sto­so­wa­niem nie­uczci­wych posta­no­wień tzw. „umów fran­ko­wych”, któ­ry na korzyść kon­su­men­ta wpro­wa­dza Dyrek­ty­wa Rady 93/13/EWG z dnia 5 kwiet­nia 1993 r. w spra­wie nie­uczci­wych warun­ków w umo­wach kon­su­menc­kich („Dyrek­ty­wa”) nie jest obo­wiąz­ko­we i zale­ży od woli kon­su­men­ta.

Roz­wód z okre­su pan­de­mii może oka­zać się nie­waż­ny

Sko­rzy­sta­nie z sys­te­mu ochro­ny przed sto­so­wa­niem nie­uczci­wych posta­no­wień tzw. „umów fran­ko­wych”, któ­ry na korzyść kon­su­men­ta wpro­wa­dza Dyrek­ty­wa Rady 93/13/EWG z dnia 5 kwiet­nia 1993 r. w spra­wie nie­uczci­wych warun­ków w umo­wach kon­su­menc­kich („Dyrek­ty­wa”) nie jest obo­wiąz­ko­we i zale­ży od woli kon­su­men­ta.

Szan­se pośred­ni­ka w obro­cie nie­ru­cho­mo­ścia­mi na zasą­dze­nie wyna­gro­dze­nia w przy­pad­ku nie­za­cho­wa­nia for­my zawar­cia umo­wy pośred­nic­twa

Sko­rzy­sta­nie z sys­te­mu ochro­ny przed sto­so­wa­niem nie­uczci­wych posta­no­wień tzw. „umów fran­ko­wych”, któ­ry na korzyść kon­su­men­ta wpro­wa­dza Dyrek­ty­wa Rady 93/13/EWG z dnia 5 kwiet­nia 1993 r. w spra­wie nie­uczci­wych warun­ków w umo­wach kon­su­menc­kich („Dyrek­ty­wa”) nie jest obo­wiąz­ko­we i zale­ży od woli kon­su­men­ta.

Posta­no­wie­nie umow­ne odno­szą­ce się do kur­su nego­cjo­wa­ne­go nie wyłą­cza moż­li­wo­ści uzna­nia umo­wy kre­dy­to­wej za nie­waż­ną

Sko­rzy­sta­nie z sys­te­mu ochro­ny przed sto­so­wa­niem nie­uczci­wych posta­no­wień tzw. „umów fran­ko­wych”, któ­ry na korzyść kon­su­men­ta wpro­wa­dza Dyrek­ty­wa Rady 93/13/EWG z dnia 5 kwiet­nia 1993 r. w spra­wie nie­uczci­wych warun­ków w umo­wach kon­su­menc­kich („Dyrek­ty­wa”) nie jest obo­wiąz­ko­we i zale­ży od woli kon­su­men­ta.